από τη βικτωριανή Αγγλία του Ντίκενς

Πλησιάζουν Χριστούγεννα, μέρες που τελευταία χαρακτηρίζονται από αφθονία αγαθών και μιαν υπερβάλλουσα τάση για κατανάλωση. Άλλοτε, όμως, όπως θα θυμάστε από τα παιδικά σας αναγνώσματα, η φτώχεια μάστιζε τις φτωχότερες τάξεις της κοινωνίας. Από εκείνη την εποχή θα σας διηγηθώ μιαν ιστορία, την ιστορία της Μαντλέν.
Φτωχοκόριτσο με μάνα άνεργη καθαρίστρια, απολυμένη από ένα φτωχοκομείο του Χάιγκεϊτ, με αδελφό αλκοολικό και πατέρα στις φυλακές. Ζούσε με τη μάνα της σε ένα παγκάκι χειμώνα-καλοκαίρι. Τις πολύ κρύες νύχτες του χειμώνα τρύπωναν στο σταθμό των ταχυδρομικών αμαξών στη Λάιονς στριτ μέχρι να τις πάρουν χαμπάρι και να τις διώξουν κακήν κακώς.
Παρ' όλες αυτές τις αντιξοότητες, η Μαντλέν πήγαινε και σχολείο, στο 20ο Χάισκουλ της Βάινγιαρντς. Κάθε πρωί η μεγάλη της έγνοια ήταν να βρει μια διαθέσιμη βρύση, για να πλύνει το πρόσωπό της και να χτενιστεί βιαστικά. Για μπάνιο ούτε λόγος ούτε σκέψη καν. Πόσο να προσπαθήσει για τα μαθήματα; Φάνταζε κάθε σκέψη για μελέτη υπερβολική πολυτέλεια.
Στο σχολείο της οι διδάσκοντες αυστηροί, απωθητικοί, απόμακροι στη μεγάλη τους πλειοψηφία, όπως ήταν σύνηθες εξάλλου στη βικτωριανή Αγγλία. Αδιαφορούσαν για τις συνθήκες ζωής της μικρής και αδικημένης Μαντλέν. Όχι όμως όλοι. Δυο τουλάχιστον, που είχαν την πολυτέλεια να αισθάνονται περισσότερο τις αγωνίες των παιδιών, ενδιαφέρθηκαν. Η μια , η μις Αγκάβι, ενημέρωσε το συνάδελφό της καθηγητή Θέρσιτ ότι η μικρή Μαντλέν ζει υπό τέτοιες συνθήκες που και στην Αγγλία του Ντίκενς φαίνονταν όχι πολύ συνηθισμένες. Αμέσως οι δυο δάσκαλοι του 20ου Χάισκουλ κάλεσαν τη μητέρα της Μαντλέν και συζήτησαν το πρόβλημα της στέγασης. Χρειάζονταν 200 λίρες, ποσό υπέρογκο για την άνεργη μάνα, που μάλλον έψαχνε καθημερινά το μεροκάματο οπουδήποτε.
Τα χρήματα δόθηκαν από τους δυο διδάσκοντες της Μαντλέν, η σοφίτα βρέθηκε, τα τρία μέλη της άστεγης οικογένειας στεγάστηκαν και η Μαντλέν ερχόταν κάθε πρωί στο σχολείο της πλυμένη, καθαροντυμένη και με ελαφρό ρουζ στα εφηβικά της μάγουλα. Οι δυο διδάσκοντες ένιωθαν χαρά, μεγάλη χαρά γι' αυτό το ρουζ πάνω στα καθαρά μάγουλα της Μαντλέν. Ένιωθαν πως το σχολείο κάποτε μπορεί να ικανοποιεί την αποστολή του και με λίγο ρουζ στα κοριτσίστικα μάγουλα. Όχι όμως όλοι.
Η μις Πίγκυ είδε τη Μαντλέν να κρατά τις 200 λίρες την ημέρα που είχε έρθει η μητέρα της στο σχολείο, για να πάρει το ενοίκιο για τη σοφίτα. Αμέσως άνοιξε το στόμα της και εξέμεσε τόνους δηλητήριου για τη μικρή Μαντλέν. Ευτυχώς δεν άγγιξαν την ευτυχία της Μαντλέν εκείνη τη μέρα. Τα Χριστούγεννα εκείνα ήταν ζεστά για την οικογένεια της Μαντλέν στη Βάινγιαρντς του Λονδίνου δίπλα στις γραμμές του τρένου.