Είναι πολλά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση. Έχουν περάσει πολλά παιδιά, χιλιάδες παιδιά από τα χέρια της. Ισάριθμα παιδιά έχουν δει τα όνειρά τους για ένα σχολείο που μορφώνει, αφυπνίζει και γοητεύει να γκρεμίζονται, να γίνονται θρύψαλα.
Μπαίνει στην τάξη με μόνη αρματωσιά το κομπολόι της. Και τον τσαμπουκά της. Η φωνή της κάνει τη φωνή των φίλων μου φορτηγατζήδων να μοιάζει λάλημα αηδονιού. Το πρόσωπό της βγάζει δηλητήριο και το εκτοξεύει στους μαθητές. Υπερηφανεύεται πως 3ο χρόνια στην εκπαίδευση δεν έχει ανοίξει κανένα βοήθημα. Κι όταν βλέπει κάποιο συνάδελφο να δίνει καλοτυπωμένες εργασίες στους μαθητές, ρωτά με απορία αν τα έφτιαξε ο ίδιος ή τα αντέγραψε από κάποιο βοήθημα. Κάποια φορά δήλωσε και αυτό: Σήμερα σηκώθηκα στις 6 το πρωί και μαζί με τον καφέ μου διάβασα και λίγο από ένα βιβλίο!
Όλα τα ρεκόρ παραγωγικότητας τα έχει διαλύσει. Όταν οι συνάδελφοί της σε μια χρονιά διδάσκουν 15-18 κείμενα λογοτεχνίας, αυτή φτάνει τα 35. Τελειώνει πρώτη την ύλη της στα αρχαία ελληνικά, πολύ πριν από όλους τους συναδέλφους της. Πώς τα καταφέρνει, αλήθεια, όλα αυτά η μις Piggy; Πρόκειται ίσως για υπόδειγμα φιλολόγου.
Είναι όμως και υπόδειγμα παιδαγωγού. Αποκαλεί τα παιδιά γουρούνια, ζώα, κτήνη.
Κάποτε πήρε το όσκαρ παιδαγωγού σε μια εξέταση προαγωγική το Μάιο. Μπήκε βιαστικά στην αίθουσα στην οποία περίμεναν τα παιδιά για να υποβάλουν απορίες και να ζητήσουν διευκρινίσεις και χωρίς να χαιρετήσει, κατευθύνθηκε στο πρώτο θρανίο και έδωσε ένα χαστούκι στη μαθήτρια λέγοντάς της: Αυτό, όχι επειδή έκανες κάτι, αλλά επειδή σίγουρα θα κάνεις.
Δοξάστε την!
Όχι την αξιολόγηση. Τη μις Piggy!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου