Μια λογοκρισία πλήρης ...ήθους

Την επιμόρφωσή μου επί των πολιτιστικών εκδηλώσεων την έχω εναποθέσει στο Γυμνάσιο Αυλώνα. Δεν χάνω πλέον εκδήλωσή του. Είναι λίγο μακριά, αλλά αξίζει κάθε φορά τον κόπο, γιατί επιστρέφοντας είμαι γεμάτος ιδέες, σχέδια, νέες μεθόδους και κυρίως γεμάτος αγάπη για τη δουλειά μας, γιατί μόνο η αγάπη των παιδιών και η συμμετοχή τους με όλη τους την ψυχή στις εκδηλώσεις πιστοποιεί το έργο που μπορούμε να προσφέρουμε εμείς που προσπαθούμε να γίνουμε δάσκαλοι.
Πριν λίγους μήνες λοιπόν παρακολούθησα την εκδήλωση του Γυμνασίου Αυλώνα για τον Ελύτη. Παρενθετικά πρέπει να αναφέρω πως το συγκεκριμένο Γυμνάσιο είναι το μόνο που έχει 8-10 τάξεις: Α, Β, Γ, 1η Αποφοίτων, 2α Αποφοίτων, 3η Αποφοίτων, 4η Αποφοίτων, 5η Αποφοίτων, 6η Αποφοίτων κτλ. Με μια κουβέντα στο Γυμνάσιο του Αυλώνα γράφεσαι, αλλά δεν αποφοιτάς ποτέ.
Στην ανάρτηση εκείνη (http://thrania.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html) έγραψα δυο λόγια για την εκδήλωση για τον Ελύτη. Την είδαν οι φίλοι δάσκαλοι του Γυμνασίου και μου ζήτησαν να τη δημοσιεύσουν στο επόμενο τεύχος του περιοδικού τους (βλ. φωτ.). Με χαρά έδωσα την άδειά μου.
Παίρνοντας όμως το περιοδικό στην προχτεσινή εκδήλωση είδα το άρθρο μου αλλά ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΟ.
Είχαν λογοκρίνει τη μοναδική αναφορά που έκανα στους δασκάλους του σχολείου. Δεν τους λέω καθηγητές, γιατί είναι ΔΑΣΚΑΛΟΙ. Ξέροντας πως, αν γράψω αναλυτικά για τους αγαπητούς φίλους, θα τους φέρω σε δύσκολη θέση, έγραψα στην ανάρτηση εκείνη το βαπτιστικό όνομα της διευθύντριας και μόνο με μια αράδα αξιολόγησης της όλης προσφοράς της ομάδας.
Η διευθύντρια λοιπόν αφαίρεσε τη μια σειρά αυτήν, για να μη φανεί η επαινετική αυτή αναφορά μου. Υποψιάζομαι πως δεν το αποφάσισε μόνη της. Υπήρξε ..συμπαιγνία της όλης ομάδας.
Συμπέρασμα: Εκεί που άλλοι ψωροφαντασμένοι, αλαζόνες, καβαλημένα καλάμια κοτσάρουν παντού το όνομά τους, ενώ δεν έχουν οι ίδιοι προσφέρει τίποτε, στον Αυλώνα οι εργάτες αυτοί της παιδείας (όχι της εκπαίδευσης) αφαιρούν τις επαινετικές αναφορές στα πρόσωπά τους. Είμαι σίγουρος πως, αν τους ασκούσα κριτική, δεν θα σκέφτονταν ποτέ να αφαιρέσουν τα ονόματά τους.

Είναι άραγε τυχαία η πελώρια αγάπη με την οποία αγκαλιάζουν αυτό το Γυμνάσιο, μαθητές, ημεδαποί και αλλοδαποί, γονείς, ημεδαποί και αλλοδαποί, και οι αρχές του τόπου;
Κλείνω την ανάρτηση ευχαριστώντας για τη λογοκρισία στο κείμενό μου και ζητώντας συγνώμη για τη συγκεκριμένη αναφορά.