Παίζουμε λεωφορείο, κυρία;

Έπρεπε να φτάσω μετά τα πενήντα μου, για να μάθω νέες παιδαγωγικές μεθόδους. Μια από αυτές είναι και η ακόλουθη, που μου αφηγήθηκε μαθήτρια από μεγάλο νησί της πατρίδας μας.
Όταν η καθηγήτρια διαβάζει την Αντιγόνη, κάποιος από τη μια σειρά υποδύεται τον οδηγό του λεωφορείου και ανακοινώνει τις στάσεις. Όταν λοιπόν το λεωφορείο φτάσει στην Κολιάτσου, ο οδηγός ανακοινώνει τη στάση και εσύ σηκώνεσαι όρθιος. Έπειτα Καλλιφρονά, σηκώνεται ο άλλος.
Τώρα θα σκεφτεί κανείς: Και η καθηγήτρια τι κάνει;
Αυτό ρώτησα κι εγώ και να η απάντηση:
Έπαιξε και αυτή λεωφορείο!
Αλήθεια οι σύμβουλοι τι κάνουν; Οι γονείς γιατί δεν αντιδρούν;
Στο πρώτο η απάντηση ήταν ότι έρχονται ο μαθηματικός και ο φυσικός στον ωραίο μας τόπο και τρώνε εύγεστα ψάρια.
Στο δεύτερο η απάντηση ήταν: Όλοι τους είναι αδιάφοροι. Ό,τι και να πεις είναι μάταιο.

Ασφαλώς η αξιολόγηση είναι παρέμβαση στο εκπαιδευτικό έργο των επιστημόνων. Ξέρει ο αξιολογητής από ...λεωφορείο;