Σε σχολεία απομακρυσμένα νησιωτικών περιοχών, κάποτε καταφθάνουν ορισμένοι καθηγητές- τουρίστες. Ο βίος και η πολιτεία τους δεν διαφέρουν από αυτά των κανονικών τουριστών του θέρους, μόνο που γίνονται μέσα στο καταχείμωνο και με "έξοδα" άλλων.
Το σχολείο γι' αυτούς είναι απλώς το εμπόδιο στη νυχτερινή ζωή, η δυσάρεστη παρεμβολή στο ατελείωτο χάζεμα στις καφετέριες και στα μπαράκια. Οι μαθητές μπροστά τους είναι σκληρά εργαζόμενοι, ακόμα και οι πιο αμελείς.
Μια φορά μας ήρθε ένας τέτοιος τύπος. Πού τον έχανες, πού τον εύρισκες, στις ντισκοτέκ, στα μπαρ, στις βόλτες, στις παραλίες, όποτε το επέτρεπε ο καιρός. Αν και είχε ειδικότητα πολύτιμη για τα παιδιά του λυκείου (φυσικός), δεν ασχολούνταν καθόλου με το μάθημά του, μια φορά μάλιστα είχαμε βρει στο καλάθι των αχρήστων πεταμένα τεστ αδιόρθωτα. Στο σχολείο έρχονταν πότε πότε, όποτε του το επέτρεπε η βάρδια του στα κλαμπ. Είδε κι απόειδε ο διευθυντής, κι αφού δεν έπαιρνε από παραινέσεις, παρατηρήσεις, επιπλήξεις, αγρίεμα, τον είχε έτοιμο για αναφορά. Τότε, ήρθε σοβαρός σοβαρός, μας μάζεψε όλους και τι μας ξεφούρνισε! Ο φίλος του και συνεταίρος του στη νυχτερινή ζωή ήταν βαριά άρρωστος, με καρκίνο του στομάχου! Κι έπρεπε να τον διασκεδάσει τους τελευταίους μήνες που ήταν στα πόδια του.
Αν εξαιρέσουμε κάποιους εύπιστους συναδέλφους, όλοι είχαμε τις αμφιβολίες μας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Του έδωσε παράταση ο διευθυντής, τον καλύπταμε όσο μπορούσαμε κι εμείς και κόντευε να τελειώσει η ρημάδα η χρονιά.
Και εκεί προς το τέλος, κάποιος από την παρέα μάς το σκάει το μυστικό: "Παραμύθι όλα και η αρρώστια κι ο καρκίνος, πρόσχημα, για να τη βγάλουν καθαρή τα δυο... καλόπαιδα."
Δεν θυμάμαι πώς αντιδράσαμε, τι του είπαμε, τι μας είπε. Θυμάμαι μόνο ότι έφυγε άσπιλος και αμόλυντος υπηρεσιακά και από τότε κάποιοι ταλαίπωροι τον χαίρονται. Ποιος τη χάρη τους!
5 σχόλια:
να τον χαίρεστε και να τον αγαπάτε. Καλέστε τον σε μια τιμητική βραδιά προς τιμήν του εννοείται. "Τα κορόιδα και ο μάγκας".
Ονόματα, γυριστρούλα, ονόματα.
Δεν είμαι σίγουρη για το όνομα, έχουν περάσει 20 χρόνια. Μια εκδοχή του με οδήγησε σε μια μικρή έρευνα στο google χθες και μου έδωσε ότι ο εν λόγω είναι διευθυντής σε λύκειο! Εκτός Αττικής. Αν είναι αυτός, τι να πω, μακάρι στα χρόνια που πέρασαν να πήρε τα μαθήματά του και να βελτιώθηκε. Ακόμα και έγκλημα να είχε κάνει όμως, θερσίτη μου, θα είχε πια παραγραφεί.
Δυστυχώς γυριστρούλα τα εγκλήματα από τέτοιους καθηγητές δεν παραγράφονται ποτέ...Οι συνέπειες αυτών των εγκλημάτων διακρίνονται πάντα στους άτυχους μαθητές τους.
Φτιάχνοντας έναν ουτοπικό κόσμο μέσα μου, θέλω να πιστεύω ότι τέτοιου είδους καθηγητές είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας...
Θα σου πω, ειλικρινά, Μιράντα, είναι περισσότεροι από όσο αντέχουμε ως παιδεία κι ως άνθρωποι, αλλά λιγότεροι από ό,τι δικαιολογεί η πλήρης έλλειψη οποιασδήποτε μορφής εποπτείας ή αξιολόγησης στα σχολεία μας.
Σιγά ρε παιδιά! Σάματις δεν υπάρχουν τίμιοι και σοβαροί οικογενειάρχες που να είναι απαράδεκτοι δασκάλοι; Ή ρεμπελοχίπηδες που έχουν κάτι να προσφέρουν στα παιδιά;
Ο ήρωας αυτής της ιστορίας είναι οπωσδήποτε καταδικαστέος. Αλλά όχι επειδή έβγαινε κάθε βράδυ. Να μου πείτε για τα αδιόρθωτα διαγωνίσματα, για τις παιδαριώδεις δικαιολογίες, ναι. Αλλά μην αφήνετε να δημιουργηθούν συνειρμοί που θα καταδίκαζαν, μαζί μ' αυτόν, και όλους τους συναδέλφους που χαίρονται τα νιάτα τους στα νησιά.
Δημοσίευση σχολίου