Ο Σταμάτης ήταν αστεράκι. Μαθητής πρώτης γυμνασίου, πανέξυπνος, με ωραίες απορίες, καλά ελληνικά, παιδί φροντισμένο, από σπίτι με γερές βάσεις παιδείας. Δυστυχώς, δεν έχω βρει πολλούς Σταμάτηδες, χωρίς τέτοια οικογένεια πίσω τους. Κοινό μυστικό, το σχολείο δεν φτάνει. Στα μισά του Α τριμήνου, ένα διαγώνισμα στα αρχαία, το πρώτο. Ο κακόμοιρος έγραψε τέλεια όλες τις ερωτήσεις, εκτός από μία που δεν είδε! (Προφανώς από το άγχος του). Τον καθησύχασα, του είπα ότι δεν έχει καμιά απολύτως σημασία, όλοι μας κάνουμε τέτοιες απροσεξίες. Φάνηκε καθησυχασμένος.
Την άλλη μέρα, ενσκήπτει μαμά. Μια νέα γυναίκα, πρώτη φορά την έβλεπα. Ο Σταμάτης το μοναχοπαίδι της. Με πλησιάζει διστακτική κι αρχίζει: "Που στενοχωρέθηκε, να κάνει τέτοιο λάθος, που του αρέσουν τόσο τα αρχαία και τι συνέπειες θα έχει στο βαθμό και να μην απογοητευθεί" Κι άλλα...κι άλλα.
Την άκουγα ανέκφραστη, αλλά έβραζα.
Ετούτη θα μου τον καταστρέψει το Σταμάτη. Από αστέρι θα τον κάνει βαθμοθήρα και φυτό.
Και τότε μου βγαίνει εντελώς αυθόρμητα: "Μου κάνεις μια χάρη;" Ανεπίτρεπτος ενικός προς γονέα. Η πρώτη και η τελευταία μέχρι τώρα φορά, ακόμα και για γονείς γνωστούς μου. Συγκατένευσε άφωνη. "Μην ξανάρθεις στο σχολείο, παρά μόνο για τους βαθμούς. Ο Σταμάτης θα είναι εντάξει, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα!"
Με κοίταζε η κοπέλα με κατάπληξη και με το δίκιο της. Κατάλαβε μάλλον ότι αυτό που της είπα ήταν το ηπιότερο που μπορούσα (η παιδεία της που λέγαμε), σηκώθηκε και έφυγε αποχαιρετώντας αμήχανα.
Ο Σταμάτης φυσικά μας δικαίωσε και τις δύο, μάλλον πήγε πολύ παραπέρα από τις προσδοκίες μας (καλή του ώρα).
Με τη μαμά αυτή πολύ αργότερα συζήτησα πολύ και σχεδόν γίναμε φίλες, στο λίγο διάστημα που έμεινα στο νησί της.
Ποτέ δεν μου έκανε παράπονα για τον τρόπο που της φέρθηκα, αλλά πάντα πήγαινε, λέει, στο σχολείο να ρωτήσει για το Σταμάτη με έναν "ανεξήγητο" φόβο. "Ένοχη συνείδηση" της έλεγα με θράσος.
3 σχόλια:
Φαντάσου πόσο προβληματική είναι η κατάσταση, όταν ο γονιός αυτός είναι και εκπαιδευτικός. Όταν κάνει το παιδί του άλογο του ιπποδρόμου. Φρίκη!
Να πω και εγώ ένα περιστατικό, με μια τέτοια "καλή" μαμά;
Δημοτικό, ήμουν μαζί με μια κοπέλα που από πρώτη δημοτικού μέχρι τώρα στο λύκειο που μαθαίνω, είναι φυτό.
Τη βλέπω λοιπόν στο δρόμο μια μέρα, τη λεώ "Ωπ, τι γίνεται τι κάνεις;" , αυτή με τη μαμά της μέσα στη βιασύνη ήταν, μου απαντάει , "καλά καλά..", τη λέω "έγινε τίποτα;", και έρχεται η κορυφαία απάντηση από τη μαμά της "βιαζόμαστε να πάμε να πάρουμε παντόφλες να γυρίσουμε σπίτι να συνεχίσει το διάβασμα"....
Δημοτικό ε.
Ειδικά η εμμονή των γονιών με τους βαθμούς είναι πολύ ανόητη.
Αυτές οι μαμάδες, κορίτσι μου, κάποια στιγμή ανακαλύπτουν πως έχουν αφαιρέσει από τα παιδιά τους κάθε πρωτοβουλία, ουσιαστικά τους έχουν κόψει τα φτερά, πριν πετάξουν.
Συχνά δεν καταφέρνουν αυτά για τα οποία προορίζονταν, πχ πανελλήνιες, σπουδές σε περιζήτητες σχολές, καριέρα κλπ κλπ.
Καταρρέουν από το άγχος ή τα βροντάνε και κάνουν την επανάστασή τους, στην καλύτερη περίπτωση.
Δημοσίευση σχολίου