Τάξη τρίτη. Μάθημα αρχαία ελληνικά. Δέσμη τρίτη. Μικρό τμήμα, όπως πάντα στο νησί. Μία μαθήτρια άριστη. Ίσως η καλύτερη που είχα ποτέ, τώρα είναι συνάδελφος και φίλη. Μια δεύτερη πανέξυπνη, αλλά καθόλου μελετηρή. Είχε φτάσει Πάσχα κι ακόμα παλεύαμε με τη γραμματική. Αυτό που με διαόλιζε ήταν ότι με λειψές και κουτσουρεμένες γνώσεις γραμματικής- συντακτικού, της έδινες δύσκολο άγνωστο κείμενο και στο μετέφραζε με εξοργιστική άνεση. Της δίνω ασκήσεις επαναληπτικές και της λέω να στρωθεί το Πάσχα, γιατί είναι η τελευταία της ευκαιρία.
Μετά τις διακοπές καταφθάνει με ύφος πέρα βρέχει και ανακοινώνει: "Αχ, πέρασα υπέροχα το Πάσχα που πήγα στην Αθήνα!" "Προφανώς δεν διάβασες..." "Ε...ε...δεν πρόλαβα..."
Θυμάμαι ακόμα το θυμό μου. Τόσο έξυπνο παιδί και θα την πάταγε από έλλειψη διαβάσματος. Σχεδόν πέταγε στα σκουπίδια μια ευκαιρία να ξεφύγει από τη μοίρα του, να ανοίξει τα φτερά του.
Δεν συγκρατήθηκα καθόλου:
"Εντάξει...τότε άντε και με έναν καλό γαμπρό!"
Πάνε πολλά χρόνια, η μνήμη είναι επιλεκτική, δεν θυμάμαι τι μου είπε, μόνο ότι την πείραξε κάπως.
Δεν έκανε τίποτε στις εξετάσεις, παντρεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία, αλλά η ζωή την ανάγκασε να αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες και να τα βγάλει πέρα με γενναιότητα.
Πριν από αρκετά χρόνια, μας δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε. "Δεν ξέρεις πόσο μου είχε κοστίσει εκείνη η κουβέντα που μου είπες τότε! Και το χειρότερο! Είχες δίκιο, πράγματι υπήρχε ο γαμπρός!"
Δεν είχα δίκιο, τελικά εσύ τις πέρασες μια χαρά τις "εξετάσεις".
3 σχόλια:
Κατόπιν εορτής εξάγεις την ευμενή κρίση σου υπέρ της άτακτης μαθήτριας και εναντίον της συνετής δασκάλας. Όμως, αν σκεφτείς πως σε άκουγε τότε, μπορείς να φανταστείς πώς θα ήταν σήμερα; Λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένη;
Ο χρόνος δε δικαιώνει άστοχες επιλογές. Απλως τις απαλύνει.
Το ξέρω, Θερσίτη μου. Το πλήρωσε όμως το σφάλμα της πολύ ακριβά. Αναγκάστηκε να παλέψει άοπλη, να αφήσει την ασφάλεια του "χρυσού κλουβιού" της, να στηρίξει ουσιαστικά δύο ορφανές οικογένειες.
Δεν δικαιώθηκε το σφάλμα της, δικαιώθηκε όμως η ίδια που δεν πτοήθηκε από αυτό. Αν την δεις τώρα τι μητέρα έγινε και πώς με σύστησε στα παιδιά της, θα καταλάβεις ότι το "μάθημα" έπιασε τόπο.
Μπαίνω & γω άθελα μου στην κουβέντα...Καμιά φορά η ζωή είναι τόσο σκληρή που αναγκάζει τους πάντες να μάθουν & να τα βγάλουν πέρα άνετα.
Αυτό το σκέφτομαι πολλές φορές με τα αναλυτικά προγράμματα των σχολειών μας που όπως & να το κάνουμε είναι γενικόλογα, ενώ η ωριμότητα σε κάθε παιδί έρχεται στη δική της ώρα,ανάλογα & με τις δικές του εμπειρίες τελικά.
Δημοσίευση σχολίου