ο ευτελισμός των συμβόλων

Στις μέρες της παγκοσμιοποίησης φαντάζει εκτός μόδας να ακούς τον εθνικό ύμνο της πατρίδας σου και κάθε φορά κάτι μέσα σου να σκιρτά. Προσπαθείς όμως πάντοτε να το κρύψεις, για να μην προσβάλεις όχι τον εαυτό σου -γι' αυτόν ποιος νοιάζεται;- αλλά τον ύμνο. Κι όμως υπάρχουν έμποροι της πατριδοφροσύνης και εθνοκάπηλοι που ωχριούν μπροστά και στο χειρότερο λαϊκιστή και δημαγωγό. Μια τέτοια περίπτωση είναι η πεφωτισμένη (από Λιακόπουλο, Τηλεάστυ και μόνο) φιλόλογος που κυκλοφορεί με ένα μαγνητόφωνο υπό μάλης και κάθε διδακτική της ώρα την ξεκινά με την ανάκρουση από μαγνητοφώνου του εθνικού ύμνου. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο εχθρό και χειρότερη διαπόμπευση του εθνικού ύμνου από μια τέτοια συμπεριφορά.
Βγαίνοντας από την αίθουσα της λαμπρής φιλολόγου μπορεί κανείς να μπει στη διπλανή όπου άλλη λιακοπουλειάς ρωτά:
-Τι σας θυμίζει το όνομα Κίνα, παιδιά μου;
Στη βουβή αμηχανία των μαθητών απαντά:
-Την κίνηση, παιδιά. Οι Κινέζοι διάλεξαν ελληνικό όνομα, γιατί μόνο εμείς έχουμε δημιουργήσει πολιτισμό.
.....
Κι έλεγα κι εγώ.