Μαθήματα στις 28 Ιουνίου

Σήμερα, 28 Ιουνίου, πήγα στο ένα από τα δυο σχολεία μου, στο 1ο Γενικό Λύκειο Αχαρνών, για να συμμετάσχω σε μια συνεδρίαση και για να αποχαιρετήσω τους συναδέλφους μου. Μπαίνοντας στο σχολείο είδα στην πρώτη αίθουσα του ισογείου έναν αγαπημένο μου συνάδελφο, νέο στην ηλικία και καινούριο στο σχολείο, να διδάσκει παιδιά της Α΄ Λυκείου.
Βγήκε στην πόρτα για δευτερόλεπτα, γιατί τον ρώτησα τι κάνει αυτός σε 20 παιδιά που έβλεπα στην τάξη. Του έσφιξα το χέρι και τον άφησα να συνεχίσει.
Στο σχολείο επί τρεις μήνες έλειπε ένας μαθηματικός και τα δύο τμήματα είχαν υπολειφθεί των άλλων στην κάλυψψη της διδακτέας ύλης. Πριν λοιπόν από την ολοκλήρωση των μαθημάτων δυο συνάδελφοι μαθηματικοί πήραν -με δική τους πρωτοβουλία- ώρες από συναδέλφους και προσπάθησαν να καλύψουν την ύλη. Δεν έφτασαν όμως εκείνες οι ώρες και οι συνάδελφοι πρότειναν στα παιδιά να έρθουν και μετά τις εξετάσεις, για να συμπληρώσουν κατά το δυνατό τη διδακτέα ύλη. Σε ποσοστό 50% τα παιδιά ανταποκρίθηκαν.
Τι να πει κανείς για τους συναδέλφους αυτούς; Όταν άλλοι δε διδάσκουν ποτέ, αυτοί διδάσκουν και μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων.

Σε τέτοιους ανθρώπους πιστεύω πως θα στηριχτεί το δημόσιο σχολείο. Αρκεί με κάποιον τρόπο οι άλλοι, οι ανεύθυνοι, να περιοριστούν ή να σταλούν ως αποθηκάριοι στον ΟΣΕ, αν η πολιτεία δεν επιθυμεί να τους απολύσει για κοινωνικούς λόγους.