Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Η εξαιρετική... εξαίρεση

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση για τη νηπιαγωγό με το κραγιόν που συζητήθηκε και αρνητικά, θυμήθηκα μια πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση που είχα διαβάσει πολλά χρόνια πριν, από γνωστή παιδοψυχολόγο, που αρθρογραφούσε τότε σε μεγάλης κυκλοφορίας έντυπο. Δεν αναφέρω το όνομά της, γιατί φοβάμαι μην με προδώσει η μνήμη ως προς την ακριβή παρουσίαση των γεγονότων. Την ουσία τους όμως τη θυμάμαι πολύ καλά, γιατί μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το άρθρο.
Αναφέροταν στο θεσμό της ανάδοχης μητέρας και συγκεκριμένα στην περίπτωση μιας εξαιρετικής γυναίκας,που έχοντας μεγαλώσει τα δικά της παιδιά, αναλάμβανε ως ανάδοχη μητέρα τις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Της έδιναν παιδιά κακοποιημένα, σωματικά και ψυχικά, με ψυχικά προβλήματα, με δυσκολίες προσαρμογής, και είχε τον τρόπο να δρα θεραπευτικά σ' αυτές τις ψυχούλες, ξεπερνώντας τις προσδοκίες και τις προβλέψεις των ειδικών.
Όταν λοιπόν έφτασε στα χέρια των κοινωνικών υπηρεσιών ένα αγοράκι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα λόγω κακοποίησης, το έδωσαν στη γυναίκα αυτή και, όπως γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, όρισαν μια συνάντηση μετά από ένα χρονικό διάστημα, για να παρακολουθήσουν την εξέλιξή του.
Συναντήθηκαν λοιπόν ένα επιτελείο ειδικών, παιδοψυχολόγος, παιδοψυχίατρος, κοινωνική λειτουργός, με την ανάδοχη μητέρα και το 4χρονο παιδάκι. Σχεδόν δυσκολεύτηκαν να αναγνωρίσουν στο ζωηρό και χαρούμενο παιδί, το τρομαγμένο και αμίλητο πλάσμα που είχαν παραδώσει στη γυναίκα. Εκείνο έβλεπαν και πάθαιναν να το κάνουν έστω και να τους κοιτάξει, τώρα δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους από τα τρεχαλητά και τις ευτυχισμένες φωνούλες του μπόμπιρα. Ανέλαβε λοιπόν η μαμά να το ησυχάσει, λέγοντάς του: "Κάτσε ήσυχος, Γιώργο, μη σου κόψω το πουλάκι!" Γελώντας ο Γιώργος ασχολήθηκε λίγο πιο ήσυχα με τα παιχνίδια του, ενώ οι ειδικοί είχαν πάθει την πλάκα της ζωής τους!
Κοιτάζονταν άναυδοι, συνειδητοποιώντας ότι μόλις πριν από λίγα λεπτά η θεραπευτική μητέρα είχε χρησιμοποιήσει την πιο ανεπίτρεπτη απειλή για τη διαπαιδαγώγηση ενός αγοριού για όποιον έχει τελειώσει έστω και τον πρώτο μήνα των σπουδών του στην ψυχολογία. Και σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά, αφού δεν έδειχνε καθόλου ένοχη ή προβληματισμένη!
Κι όμως αυτή η γυναίκα με την...ανορθόδοξη τακτική είχε προσφέρει βοήθεια σε παιδιά πολύ καλύτερη από πολλούς ειδήμονες. Εννοείται ότι θα δόθηκαν οι αναγκαίες συμβουλές και εξηγήσεις, αλλά σίγουρα αυτό που έμεινε από όλη αυτή την ιστορία και στην αρθρογράφο παιδοψυχολόγο ήταν το πόσο σχετικά είναι όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο και πόσο αναγκαίο είναι όσοι τον φροντίζουν να αποφεύγουν τους αφορισμούς και τις συνταγές και να εντρυφούν με αγάπη ακόμα και στα λάθη τους.

11 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Θα με αφήσεις ποτέ να ανεβάσω κι εγώ κάτι; Ο ανεμόμυλος τι έγινε; Τον έκλεισες;

Ανώνυμος είπε...

το παιδάκι τί εξέλιξη είχε;
Υπάρχει πάντα ο αντίλογος....


ζιζάνιο....


to be continued

ane είπε...

νομίζω δεν έχει σχέση το κραγιόν με αυτό...
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μία νηπιαγωγό που βρήκε τον πιο απλό τρόπο για να τραβήξει τα παιδάκια, και στην δεύτερη μία μάνα που αντί να φτιάξει έναν "μπαμπούλα" έφτιαξε μία απειλή.

Η δασκάλα έκανε κάτι ανορθόδοξο που όμως πέτυχε, και η μάνα έκανε κάτι ανορθόδοξο που επίσης πέτυχε (το παιδί ησύχασε με την απειλή).
Εκτός και αν εφαρμόστηκαν και άλλοι τέτοιοι τρόποι για να κάνουν το παιδί να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του- θεωρώ ότι η επιτυχία προήλθε από φυσιολογικές μεθόδους.

Απλά και στις δύο περιπτώσεις έχουμε ανορθόδοξες μεθόδους, και ελπίζουμε οι εμπλεκόμενοι να βελτιώθηκαν.

Και αυτό που μένει είναι ότι ο καθένας κάνει ότι μπορεί, όπως νομίζει καλύτερα- και καμιά φορά πετυχαίνει.

Ανώνυμος είπε...

το ότι κάθεσαι πάντα φρόνιμος με μία απειλή δεν σημαίνει ότι δεν συσσωρεύεται λάβα μέσα σου ,η οποία όταν εκραγεί μπορεί να δώσει μεγαλύτερη έκρηξη από αυτή του Βεζούβιου...

Για αυτό και ρώτησα εάν ξέρουμε την μετέπειτα εξέλιξη του μικρού μας ήρωα που δυστυχώς βίωσε τα χειρότερα σε μια τρυφερή ηλικία.

Με τον εκφοβισμό αυτό "θα σου κόψω το πουλακι" μέχρι και βιαστή μπορεί να τον έκανε...
παρατραβηγμένο; δεν ξέρω ,αρρωστημένη σκέψη σίγουρα όσο αρρωστημένη και η φράση θα σου κόψω το πουλάκι...

Πάντως θα ήθελα πραγματικά να μάθω τί απέγινε ο μπόμπιρας.

ζιζάνιο

gyristroula2 είπε...

Συνιστολόγε μου καλέ, τι λες; Δεν φτάνει που με έχεις αφήσει ολομόναχη εδώ να κάνω αναρτήσεις, με πειράζεις κι από πάνω. Ε,λοιπόν 1 μήνα θα κάνω αποχή, μέχρι να βάλεις 4 αναρτήσεις τουλάχιστον, για να μάθεις...:((

gyristroula2 είπε...

ζιζάνιο,
Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Ένα άρθρο διάβασα, δεν υπήρξε συνέχεια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στην ανάδοχη οικογένεια υπάρχει παρακολούθηση ειδικών. Εμένα δεν μου έκανε εντύπωση αυτή η φράση, εμείς που μεγαλώσαμε χωρίς παιδαγωγικά "ευαγγέλια", ακούσαμε κατά καιρούς πολύ χειρότερα, όπως το περίφημο: "Θα με πεθάνεις εσύ!" από τη μάνα μας και τρέχα γύρευε τι θα παθαίναμε, αν όντως πέθαινε τότε. Με εντυπωσίασε το συμπέρασμα της παιδοψυχιάτρου, με ντοκτορά στην Αμερική, που αναγνώρισε ότι η θεραπευτική μάνα ακριβώς επειδή είχε αληθινή αγάπη να δώσει, ακόμα και μια τέτοια απαράδεκτη απειλή, πετύχαινε να την καθιστά "ανενεργή", αφού το παιδάκι προόδευε εμφανώς. Κι αυτό δεν τον συμπέραναν ασφαλώς από επιφανειακά στοιχεία.

gyristroula2 είπε...

ane, μάλλον αυτό είναι το σωστό, όχι το τι, αλλά το πώς. Ακόμα και τα λάθη μας με τα παιδιά, όταν γίνονται με αγάπη, είναι λιγότερο λάθη.

Ανώνυμος είπε...

Ο Χριστός και η Παναγία βρε Γυριστρούλα μου (θα με κάνεις και θρήσκα, ορίστε!!)
Το ότι το συγκεκριμένο παιδάκι που περιγράφεις χρειαζόταν προσοχή και έκανε μεγάλες προόδους με την ανάδοχη μητέρα του, που σίγουρα το αγαπούσε πολύ, δεν αλλάζει το γεγονός ότι η γυναίκα ήταν η χαρά του Φρόυντ προσωποποιημένη!!! Έλεος!

Θερσίτη, δεν κοροϊδεύεις κανέναν. Τόσο καιρό περιμένουμε ανάρτησή σου!

Ανώνυμος είπε...

GYRISTROULA 2

έχεις δίκιο.μπορεί λογω της κακοποίησης το παιδί να έπαιζε με το μόριο του (μη γελάς δυστυχώς εμφανίζεται σε πολλά νηπιαγωγεία ,σε παιδιά που είτε κακοποιήθηκαν στο σπίτι είτε παρακολούθησαν κακοποίηση στο σπίτι τους) και τελικά να βρήκε τρόπο με την αγάπη της η ανάδοχη μητέρα να του το κόψει με αυτό τον τρόπο και φυσικά ο μικρός το εξέλαβε θετικά λόγω της υπέρτατης αγάπης της.
Ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να λειτουργήσει ο συναισθηματικός μηχανισμός ενός ανθρώπου.

Καληνύχτα
Ζιζάνιο.

gyristroula2 είπε...

aurora, μάλλον αυτή καπέλωσε τον Φρόυντ! Χαχαχα!
Σκέψου τι πλάκα πάθανε οι ειδικοί μόλις την άκουσαν!
Αν ήταν...φροϋδικοί θα την είχαν εκτελέσει!

gyristroula2 είπε...

Δεν ξέρω τόσα πολλά, ζιζάνιο, μόνο ένα νήπιο έχω διαπαιδαγωγήσει στη ζωή μου κι ο,τι άλλο γνωρίζω γι' αυτά είναι από βιβλία. Ελπίζω πάντως να πήγε καλά το παιδάκι.