Ήτανε μια φορά ένα κοριτσάκι πολύ χαϊδεμένο από την οικογένειά του, για να μην το πούμε κακομαθημένο.
Όταν ήρθε η ώρα να πάει στο προνήπιο, καθόλου δεν ενθουσιάστηκε που βρέθηκε σε ένα μέρος όπου δεν μπορούσε να βασιλεύει απόλυτα και άρχισε τις κοπάνες με ένα σωρό δικαιολογίες. Μια μέρα το άκουσε η μαμά του να λέει στη φίλη του, που επίσης έκανε κοπάνα: "Είσαι να αρραβωνιαστούμε κατευθείαν και να μην πάμε καθόλου σχολείο;" Και οι...γαμπροί είχαν κιόλας βρεθεί από τις ταχύρρυθμες παρακολουθήσεις του νηπιαγωγείου.
Η δασκάλα συμβούλευε τη μητέρα να μην επιμένει πολύ και με το καλό θα συνηθίσει σιγά σιγά. Τότε χρειάστηκε να φύγει σε επιμόρφωση εκείνη η δασκάλα και να έρθει μια άλλη, πολύ νέα και πολύ περιποιημένη. Το κοριτσάκι που ήτανε πολύ κοκέτικο την είδε διαφορετικά και δέχτηκε επιτέλους να πάει στο σχολείο. Ε, από εκείνη την ημέρα δεν ξαναέλειψε. Χαίροταν τόσο να πηγαίνει, γιατί η δασκάλα του έκανε όλα τα χατήρια, μέχρι του έβαζε από το λαμπερό κόκκινο κραγιόν της κι αυτό γύριζε πασαλειμμένο και ενθουσιασμένο στο σπίτι.
Ακόμα τη θυμάται με πολλή αγάπη, γιατί αυτή, με τον...ανορθόδοξο ίσως τρόπο της, το έκανε να αγαπήσει το σχολείο και να βγει από το κάστρο που το είχε κλείσει η υπερβολική αγάπη της οικογένειάς του, για να μην την πούμε υπερπροστασία.
12 σχόλια:
gyristroula 2
Εάν το κοριτσάκι ήταν αγοράκι τί θα έκανε η νέα και όμορφη δασκάλα για να το κρατήσει στο σχολείο;
Θεωρείς ότι ένα κοριτσάκι 5 χρονών ,πρέπει να παίρνει μαθήματα μακιγιάζ στο νηπιαγωγείο;
Τί κανόνες υγιεινής τηρεί το νηπιαγωγείο;
Τη μικρή την λέγανε Τζούλια;
Συγνώμη αλλά το σχολείο είναι σχολείο.Το να κάνεις ένα παιδί να το αγαπήσει, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις ατοπήματα.
Οχ ελάτε τώρα, όχι και Τζούλια για ένα παιχνιδάκι με το κραγιόν της δασκάλας...
Πολύ όμορφη και γλυκιά η ιστορία σου, Γυριστρούλα.
Και για τους παιδεραστές ένα παιχνιδάκι είναι το άγγιγμα "ψυχής" του παιδιού.
Δεν θέλω να πω πως η δασκάλα ήταν παιδεραστής,αλλά το δικό μου παιδί δεν θα ήθελα να φοράει κραγιόν στο σχολείο,και ειδικά να του το έχει φορέσει η δασκάλα του.
Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να λατρέψει το σχολείο.
Υ.Γ.Εντάξει για πλάκα είπα το Τζούλια .Έχω μερικές φορές αυτό το φινετσάτο αγγλικό χιούμορ... πως το λένε μαυρο ?
Ανώνυμε, εύλογο το σχόλιό σου. Δεν είναι πολιτικώς ορθή η χρήση κραγιόν στα νήπια και μάλιστα από τις νηπιαγωγούς, όμως τελικά όλα είναι σχετικά. Ο τρόπος που γίνοταν ήταν ακριβώς όπως μια μεγάλη κοπέλα παίζει με ένα μικρό κοριτσάκι, "μαθαίνοντάς" του τα γυναικεία στολίδια, του φτιάχνει τα μαλλιά, του φοράει ωραία ρούχα. Δεν πρέπει να καταπιέζουμε τις τάσεις αυτές, ίσα ίσα δείχνουν σωστή ανάπτυξη ως προς την ταυτότητα του φύλου, όπως πχ δεν πρέπει να αποθαρρύνουμε τα αγοράκια να μιμούνται αντίστοιχες ανδρικές συμπεριφορές. Συνέβαινε από πολύ παλιά και δεν συνιστά...διαφθορά ή κακοποίηση. Άλλωστε η καλύτερη απόδειξη είναι το ίδιο το κοριτσάκι που μεγάλωσε και όχι μόνο δεν έγινε Τζούλια, αλλά είναι πια φοιτήτρια με πολύ καλές επιδόσεις στην επιστήμη της και δεν φοράει συχνά πια κραγιόν! Μόνο που θυμάται με πολλή αγάπη εκείνη τη δασκάλα, που την έκανε να θέλει να πάει σχολείο.
Aurora, κι εμένα μου άρεσε αυτή η ιστοριούλα. Παρόλο που ήταν κάπως...άτοπη μέθοδος προσέλκυσης στο σχολείο, ήταν αποτελεσματικότατη. Σίγουρα δεν ήταν η μόνη όμως, γιατί ήταν άξια εκείνη η νεαρή κοπέλα και να τα κρατήσει τα παιδιά στο σχολείο, όχι απλώς να τα προσελκύσει.
Μου αρέσει η ιστορία σου, αν και δε μου αρέσει ο τρόπος της δασκάλας. ΌΜως έδεσε το παιδί στην υγιή σχέση με το σχολείο και ευτυχώς τώρα μόνο του καλλωπισμού δεν είναι θύμα. Θα ήθελα βεβαίως κι εγώ τους δασκάλους να εμπνέουν όπως εσύ τους μαθητές.
Δε μου αρέσει όμως η ανωνυμία. Μου θυμίζει μαύρες εποχές. Χάθηκε η δυνατότητα να ονομαστεί κανείς όπως ο ίδιος θα ήθελε;
GYRISTROULA 2,
Δεν κατάλαβα την απάντηση σου σχετικά με το ότι δεν έγινε Tζούλια αλλά είναι φοιτήτρια.Μια φοιτήτρια δεν μπορεί να κάνει και κάτι πέραν του να φοιτεί;
όλες οι Τζούλιες είναι χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση;
Πέραν όμως αυτού το Τζούλια που έθεσα ήταν μαύρο χιούμορ γιατί δεν θεωρώ ότι ένα παιδάκι πρέπει να πάρει μαθήματα μακιγιάζ από τα 5 του για να γνωρίσει το φύλο του ή να αγαπήσει το σχολείο.
Μεταξύ μας το θεωρώ αντιπαιδαγωγικό.
Θερσίτη ,
θα προσπαθήσω να γίνω blogger ,ώστε να με αναγνωρίζετε.
Ως τότε μπορείτε να με αποκαλείτε
ζιζάνιο
Να σου πω την αλήθεια, θερσίτη, κι εμένα όταν το είδα γραμμένο μου φάνηκε παράξενο. Δεν με ξένισε όμως όταν συνέβη, ίσως γιατί και οι πιο ανορθόδοξες πρακτικές, όταν γίνονται από τα σωστά άτομα, τη σωστή στιγμή, με αγάπη και ενδιαφέρον, αποβαίνουν αποδεκτές και χρήσιμες. Επ' αυτού έχω και μια ακόμη ανάρτηση κατά νου.Εσύ όμως πότε θα πάρεις τη σκυτάλη;)
Τώρα, ζιζάνιο για την πανεπιστημιακή μόρφωση της κάθε Τζούλιας καλύτερα να μην το συζητήσουμε, γιατί θα μας βγάλει σε ολισθηρές ατραπούς.
Ναι, τυπικά είναι αντιπαιδαγωγικό δεν χωρά αμφιβολία, γι' αυτό και μου έμεινε στη μνήμη. Αν ήταν μια σωστή και αναμενόμενη πρακτική ούτε που θα μου είχε κάνει εντύπωση. Να σκεφθείς ότι το κοριτσάκι, κοπέλα πια, θυμάται και τα χρώματα των κραγιών της κυρίας. Κόκκινο, πορτοκαλί και μπλε! Φαντάσου μπλε κραγιόν!
Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά, αλλά να έχεις υπόψη σου ότι οι απαγορεύσεις φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το κοριτσάκι και με το κραγιόν της μάνας του θα πασαλειφτεί και τις γόβες της θα στραβοπατήσει, χωρίς να κινδυνεύει να γίνει Τζούλια.
Επειδή έχω παιδί και επειδή κι εγώ μικρή φόραγα κρυφά τις ψιλοτάκουνες στιλέτο μπότες της μαμάς και μου άρεσε να τη μιμούμαι και επειδή ποτέ δεν είχα συνδυάσει το νηπιαγωγείο μου με το μπουντουάρ ,για αυτό τα γράφω αυτά.
Ο κάθε χώρος πρέπει να διαχωρίζεται με βάση την εργασία που είναι να κάνουμε.Διαφορετικά δεν μαθαίνουμε στα παιδιά τί θα πει όρια (εκτός εάν θεωρείς ότι τα όρια έχουν μόνο την έννοια της καταπίεσης).Και πόσο μάλλον όταν αυτά είναι σε μία ηλικία που αρχίζουν να συνειδητοποιούν τί είναι ο κόσμος.
Ζιζάνιο
Υ.Γ.Παρεπιμπτόντως έχω γνωστή που απολύθηκε από τράπεζα όπου δούλευε με πτυχίο από Οικονομικό Παν/μιο και μεταπτυχιακό γιατί τα βράδια της άρεσε να κάνει την Τζούλια.Μη βάζουμε λοιπόν ταμπέλες για τη μόρφωση ,τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
Nαι, ακριβώς αυτές τις...διολισθήσεις είχα κατά νου, ζιζάνιο, για τις πτυχιούχες Τζούλιες αυτού του κόσμου,ερασιτεχνικού και όχι αμιγούς επαγγελματικού προφίλ. Ε, δεν νομίζω να είναι ο κανόνας αυτού του είδους οι...ερασιτεχνισμοί,άλλωστε θα ήταν αθέμιτος ανταγωνισμός.
Σοβαρά τώρα, για το νηπιαγωγείο και τα όρια που πρέπει να θέτει, φυσικά, έχεις δίκιο και δεν ήτανε ό,τι πιο επαγγελματικό αυτή η συμπεριφορά της νηπιαγωγού, αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο απόλυτοι για μια μικρή παρέκκλιση που άφησε τόσο καλή ανάμνηση και αποτέλεσμα. Άλλωστε, όπως θα διαβάσεις και σε κάποια επόμενη ανάρτηση των θρανίων και οι ειδικοί παιδοψυχολόγοι και παιδοψυχίατροι αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι που δρουν θεραπευτικά για τα παιδιά δεν ακολουθούν πάντα κλασικούς και αποδεκτούς τρόπους.
Καμιά φορά και η φανατική προσκόλληση στους κανόνες δείχνει αδυναμία να αυτενεργήσει ο δάσκαλος, να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του,να λάβει υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού,με αποτέλεσμα να βλέπουμε πολύ καταρτισμένους παιδαγωγούς να γίνονται στρυφνοί και απωθητικοί για τα παιδιά.
Δεν θα ήθελα να σου πω πόσο αρνητικά θυμούνται εκείνα τα παιδάκια την "κανονική" τους δασκάλα, που τηρούσε όλα τα όρια, αλλά τα είχε "διώξει"από το σχολείο,γιατί της έλειπαν η αγάπη, η ζεστασιά,η διάθεση για παιχνίδι,η υπομονή,που τα διέθετε η αντικαταστάτριά της και με το παραπάνω. Το κραγιόν ήταν μια, ας πούμε, μικρή παραφωνία, που ίσως ακριβώς γι'αυτό δεν ξεχάστηκε.
gyristroula ,
Γιατί ή του ύψους ή του βάθους;
κι εγώ πήγα νηπιαγωγείο και είχα μια εκπληκτική νηπιαγωγό που τη θυμάμαι ,ακόμη, σε αντίθεση με πολλούς δασκάλους και καθηγητές που δεν θυμάμαι ούτε το όνομά τους.
Υπάρχει και η μέση οδός ,αυτή που βρίσκουν όσοι πραγματικά αγαπούν τα παιδιά και την δουλειά τους και σέβονται τον χώρο που εργάζονται.
Υ.Γ. Οσον αφορά τη μόρφωση και το πανάρχαιο επάγγελμα ... το ότι είσαι μορφωμένος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν μπορεί να είσαι νυμφομανής και να βγάζεις και χρήματα από την αρρώστεια σου.Μπορώ να σου δώσω πολλά παραδείγματα μορφωμένων κυριών .Είναι σαν να λες πως δεν υπάρχουν μορφωμένοι εγκληματίες...
Και υπάρχουν και είναι και καλύτεροι στο "επάγγελμά" τους.
Οι πρώτες είναι "πολυτελείας" και οι δεύτεροι "εξιδεικευμένοι".
Ζιζάνιο.
Δημοσίευση σχολίου