Είχα μια τάξη κάποτε στο λύκειο που δεν τράβαγε καθόλου. Τους δίδασκα νέα ελληνικά και δεν κατάφερνα να τους κάνω να συμμετέχουν σε έναν στοιχειώδη διάλογο. Οι περισσότεροι αδυνατούσαν να εκφραστούν σε συνεχή λόγο, απαντούσαν στις ερωτήσεις σχεδόν μονολεκτικά.
Τα γραπτά τους απογοητευτικά, η διάθεσή τους για οτιδήποτε ξέφευγε από το τυπικό μάθημα, περίπου ανύπαρκτη. Είχα σχεδόν παραιτηθεί, όταν μια συνάδελφος των αγγλικών μου λέει: "έλα να παρακολουθήσεις", σε ένα κενό που δεν είχα τι να κάνω. Είχε τη συγκεκριμένη τάξη, Α΄λυκείου, και σκεπτόμουν: " σκέψου τι αφασία θα υπάρχει στα αγγλικά, αφού δεν αρθρώνουν λόγο στη μητρική τους γλώσσα".
Και τότε συνέβη...
Βρέθηκα να παρακολουθώ ένα θαύμα. Τα άλαλα του δικού μου μαθήματος έγιναν λαλίστατα στην ξένη γλώσσα. Επικοινωνούσαν κανονικά, έστω και με λάθη, και μάλιστα εκφράστηκαν πολύ θετικά για μένα στα αγγλικά!
Πόσο ντράπηκα, δε λέγεται.
Δεν θυμάμαι αν βρήκα το θάρρος να πω σε κείνη τη συνάδελφο πόσο ζήλεψα τη δουλειά της, πόσο μειονεκτικά ένιωσα απέναντί της.
Ήταν ένα από τα καλύτερα μαθήματα που πήρα στην πορεία μου ως καθηγήτρια και δεν το ξέχασα ποτέ.
Κι από τότε, ειλικρινά, δεν μου ξαναέτυχε τάξη που να μην μπορεί να συνομιλήσει.
7 σχόλια:
Καλησπερίζω και θυμίζω: Σε όσα πρεσβεύω εσύ δίνεις τα επιχειρήματα, να στηρίξω τις απόψεις μου. Όπως με αυτήν την ανάρτηση, που "λέει" πολλά, πάρα πολλά.
Εγώ βρε γυριστρούλα δεν καταλαβαίνω..
Δηλαδή, ναι, είμαι σίγουρος ότι ήταν πολύ χρήσιμη η εμπειρία σου στην τάξη της συναδέλφου, αλλά τί ακριβώς έκανε αυτή και στο μάθημα της και είχε αυτά τα αποτελέσματα (που δεν είχες εσύ;)
Τί είδες;
Περιττό να πώ ότι ανυπομονώ για την απάντησή σου: αντιμετωπίζω κι εγώ κάτι παρόμοιο φέτος..
θερσίτη μου, κανείς δεν είναι τέλειος, κάνουμε λάθη, τα συνειδητοποιούμε, προχωράμε, βελτιωνόμαστε. Μην ξεχνάς πως δεν έχουμε άνθρωπο να μας πει μια κουβέντα, στα σκοτεινά βαδίζουμε, από τύχη μπορεί να δούμε κανένα φωσάκι, όπως εγώ τότε.
Χρυσόστομε, πρώτα απ' όλα το ότι τα παιδιά συνομιλούσαν σε μια ξένη γλώσσα, που ούτε καν την ήξεραν στοιχειωδώς, και δεν μιλούσαν στη γλώσσα τους, δεν μπορεί παρά να οφείλοταν σε μένα και στη συνάδελφο. Σε μένα αρνητικά, σε κείνη θετικά. Κάθε άλλη εξήγηση είναι δικαιολογία.
Από κει και πέρα, αν ασχοληθείς, εγώ τότε ασχολήθηκα, θα βρεις τρόπους να κινήσεις το ενδιαφέρον των μαθητών, να τους κάνεις να θέλουν πραγματικά να συνομιλήσουν κι όχι να απαντάνε σε ερωτήσεις για την...κατανόηση του μαθήματος και τη βαθμολόγησή τους.
Μερικές ιδέες θα βρεις στις τελευταίες αναρτήσεις του ανεμόμυλου2 για τη διδασκαλία της γλώσσας και του προφορικού λόγου.
Καλή δύναμη, συνάδελφε.
Μόλις τελείωσα το διάβασμα και έχω σημειώσει 3-4 σούπερ ιδέες..
Σ ευχαριστώ!
ΥΓ. Σχετικά με την πρόταση "Προτιμάμε να ακούμε προφορικά τις γραπτές εργασίες με παρουσίαση ελεύθερη ενώπιον της τάξης κι όχι ανάγνωση αντιγραφών. Μετά συνεχίζουμε με ελεύθερο σχολιασμό και διάλογο με τη συμμετοχή όλων., υπάρχει σχολιασμός μου εδώ
(ο οποίος ουσιαστικά συμφωνεί και επαυξάνει).
Για το ίδιο, ως τρόπο να μαθαίνουμε εμείς που έχουμε... τελειώσει το σχολείο, μπορείς να ρίξεις μια ματιά και εδώ
Έχω μπει στο μπλογκ σου και έχω ξαναδεί και τις πρωτοποριακές σου διδακτικές προσεγγίσεις και τα χρυσοστόμεια. Πήρα είδηση ότι κάτι καλό γίνεται εκεί, αλλά με...πτόησε λίγο το αντικείμενό σου. Εμείς οι φιλόλογοι έχουμε μια ενδοστρέφεια, που δεν την έχει καμιά άλλη ειδικότητα.
"Πρωτοποριακές διδακτικές προσεγγίσεις";!
Νομίζω υπερβάλλεις λίγο (αλλά σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου). Στην πραγματικότητα, στο μάθημα δηλαδή, είμαι αρκετά πιο συντηρητικός..
Σχετικά με τα χρυσοστόμεια, σίγουρα είναι λάθος να σκέφτεσαι ότι αφορούν μόνο συναδέλφους του κλάδου των φυσικών επιστημών. Εκεί μαζευέται κάθε καρυδιάς καρύδι (και γι αυτό έχει πλάκα)!
Δημοσίευση σχολίου