Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Μια Κατερίνα κάποτε

Μέρα που είναι σήμερα, θα σας πω μια ιστορία από τα θρανία που έχει πρωταγωνίστρια μια Κατερίνα. Εκείνη την εποχή, κάποιον διευθυντή αναπλήρωνα ως συνήθως και μου 'σκασε μια ξεγυρισμένη μαθητική εξέγερση. Η Β' Λυκείου έφευγε από το μάθημα συγκεκριμένου καθηγητή και περιδιάβαινε στο προαύλιο και στις τουαλέτες. Κοπάνα; Όχι. Κανονική αποχή, όπως μου δήλωσαν, γιατί ο καθηγητής τους τους πρόσβαλλε και τους υποτιμούσε. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ο διευθυντής οφείλει να λειτουργήσει πυροσβεστικά και να οδηγήσει τα αντιμαχόμενα μέρη σε διάλογο και συνεννόηση. Στις εκκλήσεις μου λοιπόν να μπουν στην τάξη και να συζητήσουν με τον καθηγητή, η "αρχηγός", ονόματι Κατερίνα, άριστη μαθήτρια και καλό παιδί, αρνήθηκε κατηγορηματικά με το αιτιολογικό ότι ο καθηγητής τους ποτέ δεν τους επέτρεπε να μιλήσουν, ούτε ανεχόταν οποιαδήποτε αντίρρηση. Άρχισε ενώπιον όλων μάλιστα να εξιστορεί λεπτομέρειες επ'αυτού. Θέλοντας να την σταματήσω, για να μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα, της λέω: "Μπορείς αυτά που λες να μου τα δώσεις γραπτά;" Αυτή είναι συνήθως η μαγική ατάκα που εξανεμίζει την εφηβική επαναστατικότητα. Πού να κάθομαι τώρα να γράφω, άσε που θα βρω και κανένα μπελά. Σ' αυτό ήλπιζα αλλά δεν δίστασε καν. Με κοίταξε με ένα αξέχαστο βλέμμα απόλυτης αποφασιστικότητας και μου λέει: "Αμέσως! Πάω να τα γράψω!" Σε λίγο έρχεται με ένα κατάστιχο φωτιά, που ήταν αυτό τελικά που έκαμψε τον αδιάλλακτο καθηγητή, γιατί κατάλαβε ότι δεν είχε απέναντί του τα "κακομαθημένα αστοιχείωτα" αλλά μαθητές με άποψη και λόγο. Καλά τα πήγαν τελικά καθηγητής και μαθητές εκείνη τη χρονιά, μα αυτή η Κατερίνα τα πήγε ακόμα καλύτερα, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Χρόνια της πολλά!

Δεν υπάρχουν σχόλια: