Ενώπιον αυτής της κατάστασης ποια είναι η λύση; Πού θα βρεθεί μια σανίδα σωτηρίας, για να σωθούμε; Ποιος θα απλώσει το χέρι του ιδίως προς τα παιδιά μας, που θωρούν τη ζωή τους να κατακλύζεται από χρώματα μαύρα κι άραχλα; Η άποψή μου είναι σταθερή: Τη λύση μπορεί να δώσει μόνο η παιδεία, η καλλιέργεια. Αυτή θα πυροδοτήσει στη συνέχεια τον ενθουσιασμό, το μεράκι και θα διοχετεύσει την οργή που μας πνίγει σε δημιουργικές ατραπούς, σε χώματα εύφορα θα πέσει ως σπόρος για να γεννήσει το αισιόδοξο αύριο για τα παιδιά μας.
Αυτόν το στόχο, την καλλιέργεια των παιδιών μας, διακονεί με θαυμαστή επιτυχία το Γυμνάσιο Αυλώνα. Την περασμένη Κυριακή είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια εκδήλωση για τον Οδυσσέα Ελύτη.
Δεν ξέρω αν υπήρξε ένα παιδί που δεν έλαβε μέρος στη σπουδαία αυτήν εκδήλωση. Σίγουρα κανένα δεν ένιωσε πως ήταν εκτός. Η σεμνή διευθύντρια του σχολείου, η Νάντια, που με χίλιους τρόπους προσπαθεί να μείνει στο περιθώριο και να αναδεικνύει τα παιδιά της, μαζί με ολιγάριθμους συνεργάτες της εμπνεύστηκαν και έστησαν μια εκδήλωση που ανέδειξε τον Ελύτη σε όλες του τις πλευρές. Χωρίς να φεισθούν κόπων, χρημάτων, ωρών έστησαν μιαν εικαστική, χορευτική, ποιητική, μουσική παράσταση που μας καθήλωσε. Συνεχώς σκεφτόμουν παρακολουθώντας πως από τέτοια σχολεία θα χαράξει η ελπίδα για μια Ελλάδα με ποιότητα και αξιοπρέπεια.
Θέτοντας σε δεύτερο πλάνο ακόμη και την οικογένειά τους, οι λίγες αυτές δασκάλες εμπνεύστηκαν, σχεδίασαν, προετοίμασαν και παρουσίασαν μια σπουδαία, μιαν καθηλωτική παράσταση. Φεύγοντας από το σχολείο στις πέντε το απόγευμα για αρκετές εβδομάδες, και συνεχίζοντας σε συναντήσεις στα σπίτια τους για πολλές ώρες έφεραν σε πέρας από το ίδιο το σενάριο της παράστασης μέχρι τις τεχνικές μικρολεπτομέρειες. Σκηνοθέτες, χορογράφοι, υπεύθυνοι φωτισμού, υπεύθυνοι μικροφωνικών και τόσα άλλα καθήκοντα τα διεκπεραίωσαν άριστα οι λίγες δασκάλες με τη συνεργασία των παιδιών τους.
Τα παιδιά φρόντιζαν τα ηλεκτρονικά, τα βίντεο, τις μουσικές σαν έμπειροι επαγγελματίες αλλά και με πόση αγωνία, ώστε να βγούν όλα τέλεια. Υπεύθυνα, έμπειρα, με λαχτάρα και ενθουσιασμό όλα τα παιδιά εκτέλεσαν ένα υπέροχο έργο.
Κι όταν ολοκληρώθηκε η παράσταση, ένας πλουσιοπάροχος μπουφές, έργο των οικογενειών των δασκάλων και των μαθητών, συμπλήρωσε τη δίωρη πανδαισία και γευστικά.
Παράλληλα με την εκδήλωση λειτούργησε και μια έκθεση καλών τεχνών με έργα εμπνευσμένα από τον Ελύτη που είχε μεταφερθεί από το Πολυτεχνείο Αθηνών.
Όλα τα παιδιά ενθουσίασαν τους θεατές, συγκίνησαν τους δασκάλους τους κι εμάς τους θεατές και έδειξαν πώς κερδίζεται η μάχη του πολιτισμού, πώς στήνεται ένα ευοίωνο μέλλον και πώς ανατρέφονται πολίτες με ποιότητα που θα αναζητούν πάντοτε στη ζωή τους ένα χρυσόμαλλο δέρας.
Εκφράζω προς όλους τη συγκίνηση και το θαυμασμό μου.
3 σχόλια:
Γεια σου, Θερσίτη. Είναι τόσο ανατασιακά τα συναισθήματα περίπου όλων ( συμμετεχόντων-θεατών) σ' αυτές τις περιπτώσεις, το βλέπεις στα πρόσωπά τους, στη ζωντάνια με την οποία μιλάνε, συζητάνε, φέρονται μετά την παράσταση, που απορείς γιατί δε γίνονται πιο συχνά ανάλογα πράγματα.
Βαρετά το επαναλαμβάνω τελευταία. Είναι πράξη κι είναι πράξη δημιουργίας, συλλογική, βαθιά κοινωνική. Κι είναι ό,τι καλύτερο, κυρίως στους καιρούς μας.
Μεταφέρονται τα μπράβο στους συντελεστές;
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, Θερσίτη. Πώς θα βρουν οι θησαυροί του πολιτισμού μας τη νέα γενιά, τους μαθητές μας. Αυτή η συνάντηση που εδώ και χρόνια στα σχολεία γίνεται στα όρια της νομιμότητας, τώρα πια είναι πράξη αντίστασης.
Τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια στους συναδέλφους και στους μαθητές.
Καλησπέρα Θερσίτη.Πιστεύω ακράδαντα πως ΅΅ο κήπος με τα εσπεριδοειδή που μυρίζουν Ηράκλειτο και Αρχίλοχο΅΅, είναι ανώτερος όλων όσων φτιάξαμε την εκδήλωση για τον Ελύτη στο σχολείο του Αυλώνα. Η επιθυμία μας να ευωδιάζει ο κήπος αυτός και στις ψυχές των παιδιώ, μας έδωσε δύναμη να ξεφύγουμε απο τις προσωπικές φτηνές συμπληγάδες μας και να περπατήσουμε χέρι_ χέρι με τα παιδιά μας για λίγο με τον ήλιο αρχηγό! Σ ευχαριστώ για τον χτύπο της καρδιάς σου που βοηθούσε την εκδήλωσή μας να κρατήσει το κόκκινο χρώμα της.
Δημοσίευση σχολίου