Μια ιστορία σήμερα από τον πολύ παλιό καιρό του φροντιστηρίου.
Είχα ένα πολύ καλό τμήμα στην Τρίτη λυκείου, που τους δίδασκα αρχαία ελληνική θεματογραφία. Στο σχολείο στο ίδιο μάθημα είχαν το πιο βαρύ πυροβολικό των φιλολόγων, έναν καθηγητή με μεγάλη υπόληψη και κύρος. Έτσι, όταν μου έφεραν το θέμα που τους είχε βάλει στο διαγώνισμα, δίστασα πολύ πριν τους πω ότι έχω διαφορετική άποψη για ένα δύσκολο συντακτικό φαινόμενο. Διαπίστωσα όμως πως και τα παιδιά είχαν δώσει την ίδια απάντηση με μένα και τους την πήρε λάθος. Δεν βασίστηκα τότε μόνο στη δική μου άποψη, αλλά ζήτησα τα φώτα του έμπειρου φιλολόγου του φροντιστηρίου. Συμφώνησε μαζί μου και τότε οι μαθήτριές μας αποφάσισαν να επιμείνουν στο καθηγητή τους και να του ζητήσουν να θεωρήσει τουλάχιστον και τη δική τους απάντηση ως σωστή. Ανένδοτος εκείνος, τις έδιωξε με σκαιό τρόπο και τις απείλησε με μείωση βαθμολογίας. Τους είπαμε να μην επιμείνουν, δεν θα βρουν άκρη, μόνο τον μπελά τους θα βρουν. Για την ώρα... Μου είπαν αινιγματικά. Θα δείτε, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Είχαν μάθει ότι η μόνη μαθήτρια που είχε απαντήσει "σωστά" έκανε ιδιαίτερο με τον κύριο καθηγητή και είχε τα θέματα "αγορασμένα". (Ναι υπάρχουν κι αυτές οι κατάπτυστες τακτικές στο δημόσιο σχολείο, δυστυχώς...)
Πέρασε η χρονιά και, όταν πήραν το απολυτήριο τα κορίτσια, (τότε πρώτα τελείωνες το σχολείο και μετά έδινες πανελλήνιες) και, ενώ ο καθηγητής τους συνέχιζε να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στη συμμαθήτριά τους για τις πανελλήνιες, παραφύλαξαν κάτω από το σπίτι της, είδαν το αυτοκίνητό του και τον περίμεναν στην είσοδο. Στημένες εκεί, αμίλητες, αγέλαστες, απλώς τον κοίταξαν να περνάει μπροστά τους πελιδνός, ηττημένος...
Του το χρωστούσαμε, κυρία, όχι για το διαγώνισμα και το βαθμό, αλλά γιατί αυτός ο άνθρωπος μας δίδασκε Αντιγόνη μια ολόκληρη χρονιά και μας μίλαγε για ηθικό χρέος και ηθικό ανάστημα. Αυτό που δεν θα του συγχωρήσουμε ποτέ, είναι πως άλλα δίδασκε και άλλα έκανε.
8 σχόλια:
Υπάρχουν και τέτοιοι συνάδελφοι; ΔΕν το πιστεύω, γυριστρούλα. Πουλάνε τα θέματα; Αδύνατον! Οι εκπαιδευτικοί είμαστε άγγελοι. Γι' αυτό εξάλλου δε χρειαζόμαστε και αξιολόγηση.
Πιστεύω ειλικρινά, θερσίτη, ότι αυτοί οι "συνάδελφοι" είναι πολύ λιγότεροι από όσο σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο, αλλά αρκεί και ένας για να κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά στις ψυχές των παιδιών. Από αυτόν θα πάρουν το μήνυμα ότι άλλα διδάσκουμε κι άλλα κάνουμε ή ότι η κονόμα είναι πάνω απ' όλα.
Κάτι τέτοιοι τύποι συνήθως είναι και μαθητοπατέρες. Αφήνουν να γίνεται μπάχαλο το μάθημα, βάζουν μεγάλους βαθμούς, για να μην μπορεί να διαμαρτυρηθεί κανένας και έτσι φυλάνε τα νώτα τους.
Θυμόμουν μετά από τόσα χρόνια το επίθετο αυτού του "κυρίου" και είπα να τον ψάξω λίγο στο διαδίκτυο.
Ε, δεν θα το πιστέψεις, έπεσα πάνω σε μαρτυρία πρώην μαθητή του, που έλεγε πόσο καλός ήταν, πόσο κοντά στα παιδιά, καθόλου κολλημένος και ξενέρωτος.
Kαι με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν να τους ξεγελάνε όλους. Και να είναι όλοι ευχαριστημένοι μαζί τους. Πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν την ανεπάρκεια και την ανασφάλειά τους.
Στο πρώτο σχολείο που υπηρέτησα, ο μαθηματικός ήταν του αυτού διαμετρήματος. Ήταν υποδιευθυντής -με τον διευθυντή ωσεί παρόν- και είχε φτάσει στο σημείο να τακτοποιει τα ντοσιέ με το υλικό των φροντιστηρίων του σε ράφια στο γραφείο των καθηγητών.
Επειδή στις τάξεις που δίδασκε αυτός μαθηματικά εγώ δίδασκα φυσική, χημεία κλπ. γνωριζα καλά πως πολλοί μαθητές είχαν ψηλούς βαθμούς μόνο και μόνο διότι τους έκανε ιδιαίτερο...
Melvaki, φρόντισε την επόμενη φορά να τον καταγγείλεις, σε παρακαλώ, γιατί αλλιώς θα είμαστε συνένοχοι. Δεν αρκεί να τα λέμε μεταξύ μας. Ευχαριστούμε για τη μαρτυρία.
melv@aki, αυτοί οι τύποι δεν έχουν ηθικούς ενδοιασμούς, συναλλάσσονται με τους μαθητές τους και μετά μπαίνουν στην τάξη και κάνουν κηρύγματα με απύθμενο θράσος.
θερσίτη, τι να καταγγείλεις, λες να μην έχουν καλυμμένα τα νώτα τους;
Οι ίδιοι οι γονείς που τους πληρώνουν θα στραφούν εναντίον σου, γιατί ουσιαστικά είναι συνένοχοι.
Δεν ξέρω γυριστρούλα, τότε ήμουν νεοδιόριστη, ψάρακλας δλδ, πολύ μακριά απ' το σπίτι μου με δυο παιδιά που το κλίμα του Ιονίου τους είχε πέσει βαρύ κι αρρώσταιναν συνέχεια. Ο περί ου ο λόγος, ήταν εξαιρετικά αγαπητός στα παιδιά, έπαιζε και μπάσκετ μαζί τους, καρπαζιές, πήγαιναν βόλτες, έβαζε βαθμούς... η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είχα καλές σχέσεις μαζί τους και κάποια στιγμή κάναμε μια μεγάααααααααααλη συζήτηση για το δίκαιο και το σωστό κι εκεί τους είπα να μην έχουν σε εκτίμηση ανθρώπους που τους "πουλάνε" εκδουλεύσεις κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πάντως αν τολμούσα να του κάνω καταγγελία σίγουρα θα είχα εναντίον μου όλο το χωριό απ' το οποίο καταγόταν κι όπου του είχανε μεγάλη εκτίμηση γιατί ήτανε κόλακας μέχρι αηδίας!
Ή καλύτερη εκδίκηση...
αν και κάποιοι καθηγητές δεν ιδρώνουν με κάτι τέτοια.
Πελατιακές σχέσεις σε μία αίθουσα διδασκαλίας δεν πρέπει να υπάρχει...
άλλο θέμα να κάνεις και ιδιαίτερα γιατί δεν σου φθάνει ο μισθός για να ζήσεις κι άλλο να θες να πάρεις πελατεία μέσα από την τάξη!!!
Δε θα σχολιάσω ούτε τα θέματα προς πώληση, ούτε την εμμονή στη μία μόνο διάσταση του θέματος. Η τελευταία φράση με χτύπησε σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε δάσκαλοι μέσα κι έξω από την τάξη. Ακόμα και στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας το πράσινο των πεζών για να διασχίσουμε το δρόμο. Μπορεί απέναντι να στέκεται κάποιος (μελλοντικός) μαθητής μας. Δυστυχώς τελευταία ακούω πολύ την ηλίθια "δικαιολογία": Τώρα μιλάμε μεταξύ μας, δεν είμαστε στην τάξη!
(Αυτό πήρα σαν απάντηση από "συνάδερφο" όταν του είπα ότι ο σεβασμός δεν είναι θέμα ηλικίας και πως εγώ σέβομαι και τους μικρότερους, γιατί με μικρότερους δουλεύω και θα δουλεύω.)
Την καλημέρα μου!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά και ενθαρρυντικά σου λόγια στο μπλογκ μου :)
Δημοσίευση σχολίου