Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Natasha's Tennis Club

Όλα άρχισαν στην ηλικία της αθωότητος, εκεί στις αρχές του '80, όταν στις ανέμελες, αλλά καθόλου αθώες, όπως αποδείχθηκε, φοιτητικές συντροφιές, έκανα το λάθος να αποκαλύψω ότι στο χωριό μου μικρή έπαιζα τένις, εννοώντας ρακέτες, αφού έτσι τις λέγαμε τότε τις ρακέτες, οι... κατοικούντες την Μικράν Αγγλίαν. Κάποια ψυχή που το άκουσε δεν το ξέχασε ποτέ και επί 20 χρόνια το διατυμπάνιζε σε όποια παρέα βρισκόμασταν μαζί: "Μη τη βλέπετε έτσι, έπαιζε τένις μικρή στο χωριό της."
Είχε δεν είχε, το ξεφούρνισε και σε μια παρέα συναδέλφων, που συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον σε πλάκες και φάρσες. Ε...κι εγώ δεν υστερούσα καθόλου, είχα κάνει από μία... μικρή φαρσούλα στους δύο ιθύνοντες αρχιφαρσέρ και μου το κράταγαν μανιάτικο.
Ένα πρωί λοιπόν έρχεται η μάνα μου στο σπίτι και μου λέει: "Μα τι ταμπέλες έχει στο δρόμο, ανοίγει κανένα μαγαζί;" Βγαίνω έξω και πέφτω απάνω στην πρώτη πινακίδα...επαγγελματικού επιπέδου (ήταν και καλλιτέχνης στην παρέα) "Natasha's Tennis club" και ένα βέλος να δείχνει καρσί στο σπίτι μου. Λίγο παρακάτω πάλι το ίδιο με ένδειξη απόστασης και με το ίδιο θανατηφόρο βέλος. Ευτυχώς προλάβαμε να κρατήσουμε τη μία για ενθύμιο, την άλλη την πρόλαβαν οι φαρσέρ. Και φαίνεται είχε μεγάλη επιτυχία η καμπάνια, γιατί τόσα χρόνια μετά, ακόμη μας ρωτάνε αν άνοιξε εκείνο το μαγαζί στη γειτονιά μας.
Η "εκδίκησή" όμως ήρθε με ένα μεγάλο γήπεδο, το μοναδικό της περιοχής, που κοσμεί το ταπεινό χωριουδάκι της... τενίστριας. Της το όφειλε ο φίλος της, ηθικός αυτουργός της φάρσας και νυν δημοτικός άρχων, μετά από τόσα χρόνια καζούρας.

3 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Για πρόσεχε, κυρά μου, το επίπεδο του ιστολογίου μας. Τις πομπές σου κράτα τις για το ιδιωτικό σου μπλογκ. Μου θύμισε λίγο το Chocolat.

gyristroula2 είπε...

Α, όλα κι όλα, συνιστολόγε μου, αυτό δεν είναι ιδιωτικό. Όταν ένας σύλλογος έχει τέτοιες σχέσεις, κάνει τόσο καλόγουστες και καλοστημένες φάρσες, ξέρει να γελάει και δεν είναι συνέχεια μέσα στην κατήφεια και την αμοιβαία καχυποψία, πολλά καλά προκύπτουν και για το σχολείο και τους μαθητές.
(Περιμένω δική σου ιστορία, έχεις παραμελήσει τα θρανία μας. Μην ξεχνάς ότι μόνοι μας το γράφουμε, μόνοι το διαβάζουμε, μόνοι το σχολιάζουμε, οπότε πρέπει να το διασκεδάζουμε και λίγο.)

Πέπε είπε...

Καλησπέρα.

Συγχωρήστε μου το σπαμοειδές μήνυμα, αλλά πρόκειται για ένα θέμα που θεωρώ καλό να διαδοθεί στα μπλογκ εκπαιδευτικών. Ρίξτε μια ματιά στην "Έκκληση γονέων του 3. Γυμνασίου Νέας Φιλαδέλφειας", στη δ/νση http://karpathiandiaries.blogspot.com/2009/12/3.html .