Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Η έκπληξη των μαθητών

Το καλό με τους καθηγητές είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια, μαλακώνουν. Γίνονται πιο επιεικείς, αποκτούν μεγαλύτερη αυτογνωσία, άρα και επίγνωση των αδυναμιών τους και ως εκ τούτου έχουν και μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες των μαθητών τους.
Η εν λόγω καθηγήτρια είχε ανέκαθεν μια αδηφάγο διάθεση έναντι των διακοπών των Χριστουγέννων. Την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος έφτιαχνε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, εκείνη μαγείρευε ασκήσεις αρχαίων, εργασίες εκθετικές, συνέτασσε κατάπτυστα συμβόλαια ανάγνωσης βιβλίων της σχολικής βιβλιοθήκης (ναι, είχε πέσει τόσο χαμηλά, που δέσμευε με συμβόλαια βαριάς καθαρεύουσας τους άτυχους μαθητές της να διαβάσουν τα βιβλία που τους δάνειζε)
Οι μαθητές είναι τελικά πολύ ανθεκτικό είδος (οι κατσαρίδες ωχριούν μπροστά τους), δεν παθαίνουν τίποτα με τόσα πειράματα. Κατά καιρούς βέβαια είχε κινδυνέψει να πνιγεί με μελομακάρονα και βασιλόπιτες, κι όχι επειδή τα έτρωγε γρήγορα...
Αυτή τη χρονιά είχε κάποιους ενδοιασμούς. Ήταν ευχαριστημένη από τους μαθητές της, είχαν πάει καλά στο α τρίμηνο, δεν είχαν κάνει καθόλου κατάληψη, έκαναν εργασίες, πέρασαν και δύσκολες μέρες τον τελευταίο καιρό. Έφτιαξε λοιπόν μόλις τρεις σελιδούλες με ασκήσεις αρχαίων, έτσι για ξεσκούριασμα. Πηγαίνοντας να τις φωτοτυπήσει, μια καλή συνάδελφος και μαμά πολλών παιδιών της είπε: "Άφησέ τους να κάνουν διακοπές! Τελικά ποιοι τις κάνουν; Οι καλοί που δεν το χρειάζονται κιόλας!" Αφορμή ζήταγε να κάνει κι αυτή την υποχώρηση. Της φάνηκε πολύ λογικό το επιχείρημα (αχ πού' σαι νιότη πού δειχνες...) και μπήκε στην τάξη χωρίς τις φωτοτυπίες.
Οι μαθητές την είδαν φαίνεται κάπως προβληματισμένη, πάντα την καταλαβαίνουν οι μαθητές κι αυτό είναι μια ακόμη επικίνδυνη ιδιότητά τους.
"Τι συμβαίνει, κυρία;" "Να βρε παιδιά, είπα φέτος (ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΔΕΑ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΗ ΣΚΕΦΘΗΚΑ) να μη σας δώσω ασκήσεις όπως πέρυσι στα αρχαία. Θα μου παρουσιάσετε μόνο βιβλίο. Άντε βρε, καλά να περάσετε, μη μου κάτσουν τα μελομακάρονα στο λαιμό, όπως πέρυσι"
Και τότε συνέβη το αναπάντεχο!
Σηκώθηκε στο πόδι σχεδόν όλη η τάξη!
"ΜΑ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ!" "Τι έκανε λέει;" "Θέλουμε ασκήσεις, να μας τις φέρετε!"
Ποιοι θέλουν; Τα 2/3 της τάξης! Και όσοι δεν ήθελαν δεν μούτζωναν τους υπόλοιπους!
Τώρα να χαρεί ή να ανησυχήσει;
Βρε λες να είναι τελικά εκείνη το πειραματόζωο των παιδιών;
Πάντως δεν πνίγηκε φέτος ούτε μια φορά από μελομακάρονο!

2 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Η φίλη μου βεβαίως και ας χαρεί κι ας αφήσει εμάς να την κοροϊδεύουμε για την ασυγχώρητη αφέλειά της. Οι μαθητές μας αξίζουν και θέλουν να τους προσφέρουμε όσα μπορούμε. Όταν τους πείθουμε βεβαίως πως αξίζουν, γιατί πολλά παιδιά βλέπουν εμάς και τους γονείς τους και νομίζουν πως και οι ίδιοι δεν έχουν καμιά τύχη, καμιά ελπίδα.
Καλή χρονιά, φιλαράκι.

gyristroula2 είπε...

Αν δεν είχαμε κι αυτές τις ευλογημένες στιγμές, θερσίτη μου!
Καλή χρονιά κι από δω, συνιστολόγε μου.