Γκρινιάζω συνεχώς για το χάλι της δημόσιας εκπαίδευσης, που έχει καταντήσει πλέον μόνο δημόσια. Σήμερα θα σας μιλήσω για το λουκουμάκι.
Είναι ο τίτλος (τιμής, ασφαλώς) που έχουν δώσει τα παιδιά μου στο Μενίδι σε μια αγαπημένη τους δασκάλα. Άλλα παρατσούκλια της: absolut, κυριούλα κτλ.
Την αγαπούν, γιατί τα νοιάζεται.
Τη λατρεύουν, γιατί το τηλέφωνό της χτυπά κάθε ώρα, όταν ξέρει ή αισθάνεται πως κάποιο παιδί δεν είναι καλά.
Την αγκαλιάζουν από αληθινή χαρά, όταν τη βλέπουν.
Την περικυκλώνουν στο γραφείο της και κουτσομπολεύουν ή συζητούν τα όνειρά τους για το σχολείο μας σπέρνοντας τριγύρω την απόλυτη ζήλια, τον τέλειο φθόνο σε λίγους ευτυχώς δήθεν δασκάλους.
Τη ρωτούν για τα παιδιά της και σκαρώνουν ζωγραφιές και παιχνιδάκια για εκείνα.
Την προσέχουν μην πάθει τίποτε, γιατί η παρουσία της είναι η δύναμή τους.
Σκυθρωπιάζουν όλα, όταν τη βλέπουν λυπημένη και απογοητευμένη.
Βγάζουν τα αιχμηρά δόντια τους, όταν κάποιος δήθεν συνάδελφος παραπονιέται για την αγάπη προς το πρόσωπό της.
Τη λατρεύουν, γιατί γλυκαίνει τη ζωή τους,
γιατί είναι το λουκουμάκι τους.
ΥΓ. Ο τίτλος οφείλεται στην κιμωλία που την κάνει κάτασπρη κάθε μέρα. Είναι όμως πολύ εύστοχος.
8 σχόλια:
Πόσο ζήλεψα τους μαθητές της!
αφου ειναι τελεια:)
Ίσως η εν λόγω καθηγήτρια να είναι και ότι μας κρατάει...
M. και Β., είναι στο χέρι σας, είτε είστε απόφοιτοι του χρόνου είτε μαθητές, να πιέσετε και να επιβάλετε το σχολείο να είναι όπως το ξέρατε πέρυσι και -θα έλεγα- πολύ πιο κοντά στα όνειρά σας.
Είναι στο χέρι το δικό σας και των γονιών σας να φύγουν από το σχολείο μας οι γυμοσάλιαγκες (δες την προηγούμενη ανάρτηση, Β., αν δεν την έχεις δει)
Καλή δύναμη για τις υπόλοιπες εξετάσεις.
Επιτέλους! Μια φωτεινή περίπτωση κι όχι μόνο τα ζόμπι και τα τρωκτικά. Τα έχουμε ανάγκη τα λουκουμάκια, υπάρχει πολλή πίκρα στα θρανία.
Ναιιι ειναι το κουραμπιεδακι μας το λουκουμακι μας....ασπρη απεξω γλυκια μεσα!
Για καποιους ανθρωπους δεν μπορεις να εκφραστεις με λογια...γιατι ο,τι κι αν πεις δεν αρκει..τα λογια αποδεικνυονται φτωχα μπροστα στον ψυχικο τους πλουτο.Το κουραμπιεδακι μας..το λουκουμακι..ανηκει σε αυτη την κατηγορια ανθρωπων..
Δασκαλε οπως εχω πει πολλες φορες εσεις κ εκεινη αποτελειται ενα απιστευτο διδυμο..η σχεση που χουμε αναπτυξει με εσας διαγραφει ολα τα κακα της εκπαιδευσης οπως λεει και η κυριουλα.Εισαστε δυο πραγματικα σπανιοι ανθρωποι...μην αλλαξετε γιατι τοτε εγω τουλαχιστον θα παψω να πιστευω σε πολλα..ευχαριστουμε που υπαρχετε:P
Είναι όντως αξιοθαύμαστο,το γεγονός οτι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στις μέρες μας..πόσο μάλλον καθηγητές/ριες...Προσωπικά εγώ δε σας γνωρίζω,όμως μου έχει μιλήσει μια μαθήτρια σας για σας,(δεν θα αναφέρω όνομα)και απ'όσα μου έχει πει καταλαβαίνω πως πρέπει να είστε ΦΟΒΕΡΟΙ!!Συνεχίστε αυτό που κάνετε!Μην αφήνεται την κακία και τον φθόνο κάποιων να χαλάσει τη σχέση σας με τους μαθητές!Ζηλεύουν..γιατί δεν μπορούν να καταφέρουν οσα έχετε καταφέρει εσείς!..Αν είχα έναν/μία καθαγητή/ρια σαν εσάς,ίσως να είχαν αλλάξει πολλά..η άποψή μου για τους/τις καθηγητές/ριες και το διάβασμα..για το σχολείο γενικότερα..και άλλα πολλά..απλά συνεχίστε αυτό που κάνετε! :-) Ελπίζω οι μαθητές που θα έχετε να το καταλάβουν αυτό και να το αξιοποιήσουν..γιατί κάποιοι δεν έχουν αυτή την ευκαιρία.. ;-)
Παν., ωραίοι οι έπαινοι και τα εγκώμια όμορφα, αλλά το όραμά μου δε με αφήνουν να το υλοποιήσω στο σχολείο μας. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε. Είναι αργά, για να αλλάξουμε χαρακτήρα.
Ευχαριστώ και τον κάποιο. Όπου κι αν βρίσκομαι, προσφέρω στους μαθητές μου τα ίδια, δηλαδή τα πάντα. Αυτά έχω, αυτά προσφέρω.
Δημοσίευση σχολίου