Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Δημήτρης Ζάννες

Σήμερα θέλω να σας συστήσω το Δημήτρη το Ζάννε, μαθητή μου από τα παλιά. Τον θυμάμαι για πρώτη φορά στη Δευτέρα γυμνασίου, ένα κοκκινομάλλικο αγόρι ντροπαλό και ευγενικό, αλλά και με μια έφεση στο καλό χιούμορ, που με τα χρόνια την έχει απογειώσει. Μόλις είχε χάσει τη μάνα του τότε και είχε μια θλίψη στα μάτια, που με τα χρόνια εξελίχθηκε σε περίσκεψη, ανθρωπιά. Ήταν καλός μαθητής, συνεπής, αλλά δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για σπουδές. Τον είχε κερδίσει η θάλασσα. Έγινε καλός επαγγελματίας ψαράς, έκανε μια όμορφη οικογένεια, αλλά δεν έμεινε εκεί. Δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλισμό των ψαράδων, ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση και τώρα ως μέλος της Γκρίνπις παλεύει να σώσει ό τι μπορεί από την αγαπημένη του θάλασσα. Τον τελευταίο καιρό πρωτοστατεί στις προσπάθειες του Δήμου μας για τη δημιουργία θαλάσσιου πάρκου στο νησί μας.
Πρόσφατα του είπα πόσο υπερήφανη νιώθω γι' αυτόν όταν διαβάζω κείμενά του στον τύπο για περιβαλλοντικά θέματα. "Ε, μάθαμε κι εμείς κάποια γράμματα!" μου είπε με κείνο το συνωμοτικό του χαμόγελο.
Είναι ωραίο να εμπιστεύεσαι τη θάλασσά σου σε τόσο καλά χέρια. Ευχαριστώ, Δημήτρη.

5 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Καλά, βρε γυριστρούλα, πόσο μεγάλης ηλικίας είσαι; Αυτός είναι ολόκληρος άντρας! Πάντως ξέρω πώς είναι να βλέπεις τους μαθητές σου να προκόβουν. Προκόβεις κι εσύ μαζί τους. ΌΠως κι όταν ατυχούν. Συρρικνώνεσαι πάλι μαζί τους.

Μαρίκα είπε...

μπράβο!!! χαίρομαι πάρα πολύ να ακούω τέτοιες ιστορίες...(να διαβάζω στην προκειμένη περίπτωση)...και καθώς διαβάζω τέτοιες ιστορίες, όλο και περισσότερο φουντώνει ο πόθος μου για να ασχοληθώ με την εκπαίδευση...

gyristroula2 είπε...

Ναι, θερσίτη μου, είμαι ποοοολύ μεγάλη, πιο μεγάλη κι από σένα- κι ας μη μου φαίνεται:))- κι έχω ακόμα πιο μεγάλους μαθητές από το Δημήτρη. Οι μεγαλύτεροι μαθητές μου έχουν μόνο 4, 5 χρόνια διαφορά από μένα.
Δεν είναι ωραίο που ποτέ δεν παύουν να είναι μαθητές μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν;
μαρίκα, και μόνο που χαίρεσαι και ταυτίζεσαι δείχνει πως είσαι στη σωστή κατεύθυνση.

dion είπε...

Θερμά συγχαρητήρια για το μπλογκ. Άκρως συγκινητικές για μας τους εκπαιδευτικούς και γεμάτες ευαισθησία οι ιστορίες σας και τα θέματά σας.καλή συνέχεια!

gyristroula2 είπε...

Σ' ευχαριστούμε πολύ, συνάδελφε και στα μπλογκ και στην ειδικότητα. Ο συνιστολόγος μου κι εγώ χαιρόμαστε πολύ να γνωρίζουμε κι άλλους... καλωδιωμένους από το συνάφι μας. Καλή σου χρονιά!